„Dziki kwiat i jęczmień” Hoziera z udziałem Allison Russell to przejmująca refleksja na temat upływu czasu, cykliczności życia i poszukiwania celu. Piosenka zestawia żywiołowość wiosny z motywami separacji i śmiertelności. Powtarzające się obrazy „dzikich kwiatów i jęczmienia” symbolizują naturalny wzrost i cykl rolniczy, który z kolei odzwierciedla ludzkie życie i doświadczenia.
Teksty oscylują pomiędzy scenerią wiejską i miejską, co sugeruje uniwersalność poruszanych tematów. Zwroty takie jak „Czuję zapach lata w jego oddechu” i „Trawa woła, by została ogrzana przez ciała” przywołują doznania zmysłowe, które łączą słuchacza z odnową ziemi. Jednak tej odnowie przeciwstawia się „odejście i śmierć”, podkreślając przemijający charakter życia. Wzmianka o „uzdrowicielach” i „kopaczach” sugeruje społeczność pracującą na rzecz uzdrowienia i rozwoju, jednak przyznanie się piosenkarki, że czuje się „użyteczna jak brud” ujawnia osobistą walkę o znalezienie sensu i celu.
Struktura utworu, z refrenem mówiącym o zobowiązaniu do „pochowania w czynach” i „pochowania w słowach”, sugeruje postanowienie bycia proaktywnym, pozostawienia śladu czy to poprzez czyny, czy język. To zaangażowanie jest uznaniem nieuchronności śmierci, ale także deklaracją chęci wniesienia pozytywnego wkładu w świat. „Wildflower and Barley” to utwór kontemplacyjny, który zachęca słuchaczy do refleksji nad własnym życiem, wpływem, jaki chcą wywrzeć, oraz dziedzictwem, które mają nadzieję pozostawić po sobie.