Piosenka Luke’a Chianga „Never Tell” zagłębia się w złożone emocje miłości, samotności i cichych bitew, z którymi często się mierzymy. Teksty przedstawiają żywy obraz osoby zmagającej się z poczuciem izolacji i desperacką potrzebą połączenia. Powtarzające się zdanie „Potrzebuję Cię jak wody, kochanie” podkreśla istotę tego połączenia, porównując je do podstawowej ludzkiej konieczności. Ta metafora podkreśla głębię tęsknoty mówiącego i istotną rolę, jaką miłość odgrywa w jego życiu.
Piosenka porusza także temat cierpliwości i nadziei, że wszystko w końcu nabierze sensu. Jednak gdy mówca przyznaje, że czuje się samotny i traci kontrolę, można wyczuć wyraźną walkę. Zdanie „Nic, czego się nauczyliśmy, nie jest bezbolesne” sugeruje, że osoba mówiąca przechodzi okres wzrostu i odkrywania siebie, choć bolesny. Wzmianka o zaginionych przyjaciołach i poczuciu dystansu jeszcze bardziej podkreślają poczucie izolacji osoby mówiącej i emocjonalne żniwo, jakie to odczuwa.
W refrenie prośba o „powód lub znak z góry” wskazuje na poszukiwanie sensu i otuchy pośród zamętu. Powtarzające się wezwania: „zobacz mnie, ocal mnie teraz” i „uzdrów mnie, przytul mnie teraz” są wołaniem o pomoc i pocieszenie, ujawniając bezbronność mówiącego. Emocjonalną intensywność utworu potęgują obrazy „wykrwawiania”, symbolizujące głębokie rany emocjonalne, których doświadcza osoba mówiąca. W „Never Tell” Luke Chiang oddaje surowe i często niewypowiedziane zmagania miłości, samotności i ludzkiej potrzeby połączenia i zrozumienia.