Utwór „We Both Reached For The Gun” z musicalu „Chicago” to mistrzowskie przedstawienie manipulacji i sensacji medialnych osadzonych w epoce jazzu. Tekst przedstawia konferencję prasową, podczas której prawnik Billy Flynn wyzywa swoją klientkę, Roxie Hart, oskarżoną o morderstwo. Pytania reporterów i odpowiedzi Billy'ego, jakby pochodziły od Roxie, tworzą narrację, która przedstawia Roxie jako niewinną i naiwną kobietę, ofiarę okoliczności i własnej naiwności.
Rola Billy'ego Flynna w piosence przypomina rolę władcy lalek. Kontroluje narrację, karmiąc reporterów historią, która ma wzbudzić współczucie dla Roxie. Powtarzające się zdanie: „Oboje sięgnęliśmy po broń” sugeruje wzajemną walkę, uznając w ten sposób strzelaninę za akt samoobrony. To strategiczne posunięcie, mające na celu przekonać opinię publiczną i jury na korzyść Roxie. Piosenka jest komentarzem na temat skorumpowanego charakteru systemu prawnego i siły perswazyjnej narracji w sądzie opinii publicznej.
Numer muzyczny jest także krytyką roli mediów w kształtowaniu narracji. Reporterzy powtarzają słowa Billy'ego, symbolizując, że media mogą czasami bezkrytycznie rozpowszechniać informacje przekazywane im przez wpływowe osoby. Wpadający w ucho, optymistyczny charakter piosenki kontrastuje z jej mroczną tematyką, podkreślając wartość rozrywkową, jaką media i opinia publiczna często odnajdują w osobistych tragediach i dramatach sądowych.