Bratnia dusza Mac Millera zagłębia się w głęboką i często złożoną naturę związków intymnych. Piosenka rozpoczyna się monologiem kwestionującym istnienie bratniej duszy, osoby, która rzuca wyzwanie i głęboko łączy się z własną duszą. To nadaje ton utworowi, który bada wrażliwość i tęsknotę za znaczącym połączeniem, które wykracza poza powierzchowne warstwy interakcji międzyludzkich.
Teksty oscylują pomiędzy zachwytem a egzystencjalną kontemplacją. Mac Miller wyraża głęboką tęsknotę za połączeniem, które jest zarówno boskie, jak i uziemiające. Rozmawia bezpośrednio z bratnią duszą, pytając, czego od niego chce i potwierdzając przemieniającą moc, jaką mają nad jego emocjami i stanem umysłu. Piosenka porusza temat śmiertelności, dziedzictwa, które się pozostawia, oraz poszukiwania miłości, która wydaje się boska i przeznaczona. Powtarzające się odniesienia do Bożej miłości sugerują związek nie tylko fizyczny, ale i duchowy, dający poczucie pełni i celu.
Piosenka porusza także problemy w związku, takie jak nieporozumienia w komunikacji i poczucie bycia niezrozumianym lub oddalonym. Surowe i szczere teksty Millera oddają ból wynikający z chęci bycia bliżej kogoś, kto wydaje się odsuwać. Pragnienie intymności, zarówno fizycznej, jak i emocjonalnej, jest namacalne, gdy stara się przełamać bariery i naprawdę połączyć się ze swoją bratnią duszą. Muzyka o uduchowionym i introspektywnym tonie uzupełnia treść liryczną, tworząc przestrzeń do refleksji nad naturą miłości i więzi.