„Soolaimon” Neila Diamonda to piosenka, która zdaje się łączyć w sobie elementy duchowości, pragnień i podróży w stronę spełnienia. Tekst jest nieco zagadkowy, powtarza słowo „Soolaimon”, które nie ma jasnej definicji w żadnym znanym języku, co sugeruje, że może to być określenie stworzone przez Diamonda lub fonetyczna interpretacja słowa z innej kultury. Powtarzanie tego słowa w połączeniu z rytmiczną i melodyczną strukturą pieśni nadaje jej charakter pieśniowy, który może mieć na celu wywołanie poczucia duchowości lub mizmu.
Piosenka mówi o „Bogu moich potrzeb” i „Panie moich potrzeb”, wskazując na głęboką tęsknotę za czymś poza materialnym. Można to interpretować jako poszukiwanie sensu lub siły wyższej, przy czym „kobieta, ona tańczy dla słońca” symbolizuje ziemską reprezentację tego pragnienia lub być może muzę, która inspiruje bohaterkę do duchowej podróży. Odniesienia do dnia i nocy sugerują kompletność lub cykl życia, w którym bohater szuka wskazówek i ścieżki („Szukaj drogi”) do tego, co postrzega jako swój dom lub prawdziwe miejsce we wszechświecie.
Obrazy użyte w „Soolaimon” są sugestywne i bogate, zawierają wzmianki o jeździe nocą, słońcu przechodzącym w dzień i skrzydłach pcheł. Mogą to być metafory transformacji, ruchu i małych, ale znaczących sił, które napędzają nas przez życie. Ogólnym tematem piosenki wydaje się być poszukiwanie i odnajdywanie, poszukiwanie zrozumienia i połączenia, które jest zarówno osobiste, jak i uniwersalne. Muzyka Neila Diamonda często porusza tematy miłości, tęsknoty i introspekcji, a „Soolaimon” wpisuje się w tę tradycję, oferując jednocześnie bardziej enigmatyczne brzmienie o wpływach globalnych.