„Śnieżny anioł” Reneé Rapp to przejmująca eksploracja osobistych zmagań i odporności, owinięta w metaforę przetrwania ostrej zimy. Piosenka zaczyna się od poczucia wspólnego cierpienia, co sugeruje, że ból, którego wszyscy doświadczamy, ma uniwersalny aspekt. Obraz osoby „białej na zewnątrz, ale czerwonej pod spodem” ukazuje obraz osoby, która na zewnątrz jest opanowana, ale wewnętrznie zmaga się z intensywnymi emocjami.
Powtarzające się wzmianki o tym, że „czubek mojego nosa” jest zarówno „palący”, jak i „zimny”, oddaje paradoksalny charakter uczuć piosenkarza. Jest to fizyczna manifestacja odrętwienia, które towarzyszy przytłoczeniu życiowymi wyzwaniami, a jednak wciąż istnieje palące pragnienie ich pokonania. Chór, zdecydowany „przetrwać zimę”, nawet jeśli jest ona śmiertelna, świadczy o determinacji, by przetrwać metaforyczny chłód trudów życia. Tworzenie „anioła na śniegu”, dopóki nie poczuje się „godny”, sugeruje dążenie do samodoskonalenia lub odkupienia, nawet za cenę wielkiego osobistego kosztu.
Pierwsza część piosenki przedstawia narrację o złamanym sercu i łatwości obwiniania innych za nasz ból. Porusza także temat żalu i cykliczności uzależnienia, w którym to, co kiedyś kochaliśmy, staje się tym, czego nienawidzimy. Piosenka kończy się nierozwiązanym napięciem, odzwierciedlającym ciągłą walkę o znalezienie godności i spokoju. Teksty rezonują z każdym, kto stawił czoła przeciwnościom losu i szukał w sobie siły, aby przez nie przejść.