„Kuoleva Lupaus” Horny zagłębia się w krainę ciemności, mistycyzmu i pogoni za zakazaną wiedzą. Tytuł utworu, który można przetłumaczyć jako „Dying Promise”, nadaje ton narracji przesiąkniętej ezoterycznymi eksploracjami i poszukiwaniem mocy poza powłoką śmiertelnika. Główny bohater ukazany jest jako samotna postać, zatopiona w starożytnych tekstach i rytuałach, pragnąca ujarzmić energię zmarłych. Obrazy te wywołują poczucie izolacji i poświęcenia sprawie, która wykracza poza zwykłe ludzkie doświadczenie.
Teksty przedstawiają żywy obraz uczonego lub czarownika, który poświęcił swoje życie odkrywaniu tajemnic wszechświata. Wzmianka o „niewinnej krwi” płynącej, by zinterpretować słowa czarnej księgi, sugeruje chęć poświęcenia czystości w imię wiedzy. Temat ten dodatkowo podkreśla nieufność bohatera wobec cieni rzucanych przez światło dzienne, symbolizująca odrzucenie tego, co przyziemne i przyjęcie tajemnicy. Powtarzające się odniesienia do świec, pochodni i płonących serc podkreślają intensywność i zapał tej mrocznej pogoni.
W miarę rozwoju utworu zaangażowanie bohatera w noc i jej tajemnice staje się coraz głębsze. Teksty mówią o wizjach i cudach, które wymykają się racjonalnemu wyjaśnieniu, podkreślając przemieniającą moc okultyzmu. Ostatnie wersy, w których umysł bohatera „twardnieje” w objęciu „wielkiej wieczności”, sugerują transcendencję czasu i zjednoczenie się z nieskończonością. Ta podróż w nieznane jest poszukiwaniem zarówno osobistym, jak i metafizycznym, odzwierciedlającym motywy poświęcenia, oświecenia i odwiecznej walki światła z ciemnością.