Piosenka „HAY LUPITA” LOMIIEL zanurza się w zalotną i uwodzicielską atmosferę, używając potocznego i bezpośredniego języka, który odzwierciedla grę przyciągania pomiędzy narratorem a Lupitą. Ciągłe powtarzanie zwrotów takich jak „dame cinturita” sugeruje podejście taneczne lub fizyczne, które jest zarówno zabawne, jak i prowokacyjne. Teksty bawią się ideą pokusy i pożądania, gdzie Lupita ukazana jest jako obiekt pożądania, do którego narrator usilnie i z nutą psot stara się przekonać.
Użycie wyrażeń takich jak „órale, güey” dodaje specyficznego posmaku kulturowego, wskazując na kontekst łaciński, w którym flirt i lokalny slang mieszają się. Wyrażenia te nie tylko nadają piosence autentyczności i lokalnego kolorytu, ale także budują osobowości bohaterów narracji piosenki, ukazując grę polegającą na odgrywaniu ról, w której zarówno narrator, jak i Lupita cieszą się tą odważną i nieco transgresywną wymianą.
Muzycznie „HAY LUPITA” zawiera dembow, latynoski rytm, który uzupełnia motywy tańca i uwodzenia. Wspominając o sobie w piosence, LOMIIEL nie tylko ustanawia siebie jako twórcę, ale także stawia się w centrum muzycznych doświadczeń, zapraszając słuchaczy, aby poczuli energię i rytm, które produkuje i śpiewa. To autoreferencyjne podejście wzmacnia więź między artystą a publicznością, czyniąc piosenkę bardziej osobistym i żywym doświadczeniem.