Piosenka Taylor Swift „Cassandra” porusza temat ignorowanych ostrzeżeń i zdrady społecznej, nawiązując do mitologicznej postaci Cassandry, która została przeklęta za wypowiadanie prawdziwych proroctw, w które nigdy nie uwierzyno. Teksty przedstawiają narrację o osobistej dewastacji i publicznym oburzeniu, gdzie próby bohatera, aby ostrzec lub ujawnić prawdę, spotykają się z wrogością, a ostatecznie ciszą. Swift wykorzystuje obraz domu z pękającą ścianą jako metaforę rozpadającego się stanu życia i psychiki bohaterki, który stara się naprawić nawet w obliczu panującego wokół niej chaosu.
Refren: „A więc najpierw zabili Cassandrę, bo obawiała się najgorszego i próbowała powiedzieć miastu” – podkreśla los tych, którzy mimo przewidywania katastrofy są uciszani lub lekceważeni przez masy. Motyw ten rezonuje z uczuciem frustracji i bezradności, które potęgują gwałtowne i lekceważące reakcje tłumu, gdy mówi się prawdę. Wątek utworu, wspominający o chciwości i „chrześcijańskim chórze”, sugeruje krytykę społecznej i być może religijnej hipokryzji, w ramach której porzuca się postawy moralne, gdy jest to niewygodne.
Portret Cassandry w Swift to nie tylko opowieść o mitach, ale komentarz do współczesnych problemów, takich jak tłumienie prawdy i oczernianie tych, którzy ośmielają się ją głosić. Ponury ton piosenki i zapadające w pamięć powtórzenia niedowierzania wobec ostrzeżeń bohatera odzwierciedlają głęboki cynizm wobec norm i zachowań społecznych, co czyni ją potężną wypowiedzią na temat konsekwencji ignorowania niewygodnych prawd.