Piosenka „Once Upon a grudniu” wykonywana przez bohaterkę Anastazję w filmie animowanym o tym samym tytule to przejmujący utwór, który wywołuje głębokie poczucie nostalgii i tęsknoty. Teksty malują obraz odległych wspomnień, wypełniony obrazami „tańczących niedźwiedzi, malowanych skrzydeł” i „srebrnej burzy”, sugerując magiczne i niemal senne wspomnienie przeszłości. Powtarzające się wersety „Ktoś trzyma mnie bezpiecznie i ciepło” przekazują poczucie komfortu i ochrony, które często kojarzy się z dzieciństwem lub czasem niewinności.
Piosenka służy jako narzędzie narracyjne w filmie, podczas gdy Anastasia, która straciła pamięć, próbuje poskładać swoją przeszłość. „Postacie tańczące z wdziękiem” i „piosenka, którą ktoś śpiewa” to fragmenty jej utraconych wspomnień, które desperacko próbuje uchwycić. Melancholijny ton utworu w połączeniu z refrenem „Pewnego razu w grudniu” podkreśla dystans między teraźniejszością a ukochanymi chwilami z przeszłości. Wyrażenie „świeci słabo jak żar” sugeruje, że te wspomnienia, choć słabe, nadal zajmują ciepłe i żywotne miejsce w jej sercu.
Z kulturowego punktu widzenia „Once Upon a grudniu” rezonuje z każdym, kto doświadczył słodko-gorzkiego uczucia wspominania minionych czasów. Oddaje uniwersalne ludzkie pragnienie ponownego połączenia się z naszą historią i rzeczami, które są nam drogie. Zapadająca w pamięć melodia i treść liryczna utworu wywołują potężną reakcję emocjonalną, dzięki czemu jest to niezapomniany i wzruszający moment w filmie i dla widzów.