„HALAZIA” ATEEZ to piosenka, która zdaje się zagłębiać w tematykę poszukiwań egzystencjalnych i tęsknoty za poczuciem żywotności w świecie, który staje się coraz bardziej odrętwiały i znieczulony. Teksty wyrażają pragnienie przywrócenia pasji, wolności i możliwości pełnego doświadczania życia. Powtarzające się wezwania do „halazji” sugerują prośbę o jakąś formę zbawienia lub przebudzenia, być może metaforyczną istotę lub stan, który może ożywić przytępione zmysły bohatera.
Piosenka porusza temat walki o poczucie, że żyjesz („
살아있다는 게 뭔지 느낄 수 없어'), wskazując na odłączenie od tętniącego życiem życia. Może to być komentarz do tego, jak współczesne społeczeństwo często prowadzi do poczucia oderwania i utraty głębi emocjonalnej. Teksty odzwierciedlają także tęsknotę za przeżyciem prawdziwych emocji, takich jak miłość („듣고 싶어 난
사랑의 숨소리를”) i wezwanie do wyzwolenia się z ograniczeń krępujących ducha („묶여 버린 자유 속에”). Wzmianka o „małym niebieskim ptaku”, który stracił głos, może symbolizować tłumienie prawdziwego „ja” lub głosu w społeczeństwie konformistycznym.
Introspekcyjne pytania utworu („Kim jesteś?”) sugerują poszukiwanie tożsamości w chaosie czasów („시대와 미래 사이에 난 어디에 있을까?”). ATEEZ zdaje się adresować wewnętrzny konflikt poszukiwania swojego miejsca w świecie, pozostając jednocześnie wiernym sobie. Wezwanie do „oddechu jak oddech” i „taniec jak taniec” jest metaforą autentyczności i pragnienia życia z prawdziwą ekspresją i doznaniami. „HALAZIA” ostatecznie wydaje się potężnym wołaniem o przebudzenie i odzyskanie istoty życia w zimnym i obojętnym świecie.