Piosenka Richa The Kida „Gimme a Second (feat. Peso Pluma)” w żywy sposób ukazuje jego podróż od biedy do bogactwa, podkreślając wyraźny kontrast między jego przeszłymi zmaganiami a obecnym, bogatym stylem życia. Teksty są pełne odniesień do jego skromnych początków, takich jak rozdawanie płyt CD na parkingach i brak środków na podstawowe artykuły pierwszej potrzeby, takie jak posiłki w Waffle House. Stanowi to tło dla jego dzisiejszego sukcesu, podczas którego afiszuje się swoim bogactwem poprzez luksusowe przedmioty, takie jak kubańskie naszyjniki i drogie samochody.
Piosenka zagłębia się także w złożoność relacji i presję związaną z nowo zdobytą sławą i fortuną. Rich The Kid wspomina o swojej „małej mamie” i napięciu, jakie jego sukces włożył w ich związek, a także o powierzchowności niektórych jego interakcji z kobietami. Powracający temat „flexin” – popisywanie się swoim bogactwem i sukcesem – podkreśla presję społeczną, aby pokazywać swoje osiągnięcia, zwłaszcza w świecie hip-hopu.
Wiersz Peso Plumy dodaje kolejną warstwę do narracji, wprowadzając elementy życia ulicznego i związanych z nim niebezpieczeństw. Jego odniesienia do broni i ryzykownych sytuacji kontrastują z luksusowym stylem życia, który także opisuje, tworząc obraz życia zarówno efektownego, jak i niebezpiecznego. Powtarzający się refren piosenki: „Poczekaj, pozwól mi to policzyć, daj mi sekundę” przypomina o ciągłym pośpiechu i konieczności śledzenia swoich zysków w szybkim tempie, ciągle zmieniającym się środowisku.
Ogólnie rzecz biorąc, „Gimme a Second” to celebracja sukcesu i refleksja na temat podróży, która do niego doprowadziła, pełnej triumfów i wyzwań. Oddaje istotę historii „od szmat do bogactwa”, powszechnej, ale potężnej narracji w kulturze hip-hopowej.