Pimpinela, duet znany ze swojego dramatycznego i często konfrontacyjnego stylu muzycznego, często określanego jako „música de pareja”, w swojej piosence „A Esa” przedstawia żywą narrację o zazdrości i wyzwaniach. Teksty przedstawiają rozmowę, prawdopodobnie między dwojgiem ludzi znajdujących się w niespokojnym związku, podczas której jeden z partnerów konfrontuje się z drugim w sprawie osoby trzeciej – „esa” lub „tej kobiety” – która jest postrzegana jako intruz. Struktura utworu, charakteryzująca się formatem wezwania i odpowiedzi, jest charakterystyczna dla muzycznych dialogów Pimpineli, które często przypominają sceny ze sztuki teatralnej lub opery mydlanej.
Bohaterka „A Esa” rzuca drugiej kobiecie wyzwanie, aby całkowicie przejęła jej rolę, nie tylko w aspektach romantycznych, ale także przyziemnych obowiązków wspólnego życia. Tekst sugeruje mieszankę sarkazmu i goryczy, gdy mówca drwi z drugiej kobiety, mówiąc o tym, co naprawdę oznacza bycie z partnerem – poza urokiem istnieją „miserias”, czyli nieszczęścia, z którymi trzeba się uporać. Można to zinterpretować jako krytykę niewierności, gdy osoba zdradzana wskazuje, że romans opiera się na iluzji, która ignoruje mniej atrakcyjne aspekty długotrwałego związku.
Piosenka porusza także tematy zaniedbania emocjonalnego i tęsknoty za utraconym połączeniem. Obrona partnera „esa” podkreśla, że przywróciła uczucia i uwagę, których brakowało w związku. To uznanie dodaje dodatkową warstwę złożoności do sytuacji, ponieważ nie chodzi tylko o zazdrość, ale także o uznanie tego, czego brakowało między parą. „A Esa” to przejmująca eksploracja emocjonalnego zamętu, jaki rodzi się z niewierności, konfrontacji z rywalem i bolesnego przyznania się do własnych braków w miłości.