„Deseándote” Frankiego Ruiza to przejmująca eksploracja niespełnionych pragnień i nawiedzających wspomnień z poprzedniego związku. Piosenka zagłębia się w emocjonalne zamieszanie dwojga byłych kochanków, którzy mimo przebywania z innymi ludźmi nie mogą otrząsnąć się z intensywnej tęsknoty za sobą. Teksty Ruiza w poetycki sposób oddają złożoność konieczności podążania dalej, będąc jednocześnie przywiązanym do echa przeszłej miłości.
Początkowe wersety przedstawiają scenę przypadkowego spotkania na ulicy, gdzie zwykła wymiana spojrzeń między bohaterami rozpala na nowo ogień ich dawnej intymności. Ta ulotna chwila wystarczy, aby wzniecić żar pasji, która kiedyś płonęła jasno. Obecność „suplentów”, czyli substytutów w ich ramionach, oznacza ich próbę wypełnienia pustki powstałej po separacji. Jednak ci nowi partnerzy są jedynie zastępcami i nie są w stanie ugasić tęsknoty za więzią, którą kiedyś dzielili.
Refren „Deseándote” jest surowym wyznaniem tego ciągłego pragnienia, a Ruiz wyznaje, jak wyobraża sobie swojego byłego kochanka z kimś innym. Użycie metafor takich jak „hundirme en tus abismos” (zatapianie się w otchłań) i „la farsa de otros labios” (farsa innych ust) ilustruje głębię jego tęsknoty i pozoru zadowolenia z innych. Piosenka jest świadectwem trwałej mocy miłości i bólu jej braku. Tematy, które rezonują powszechnie, ożywiają namiętne rytmy salsy i sugestywny głos Ruiza.