Piosenka Miguela „Coffee” to żywa eksploracja namiętnej i intymnej relacji, pomalowana bogatymi metaforami i sugestywnymi obrazami. Teksty opisują miłość, która jest zarówno intensywna, jak i delikatna, ukazując momenty połączenia, od żartobliwych przekomarzań po głęboką, uduchowioną intymność. Powracający motyw „kawa o poranku” symbolizuje wygodę i ciepło budzenia się obok ukochanej osoby, prostą, ale głęboką przyjemność, która oddaje istotę ich więzi.
Narracja w piosence przeplata różne etapy związku, od „gry słów” i „gry z bronią”, po „rozmowy pod poduszką” i „słodkie sny”. Te przejścia podkreślają dynamiczny charakter ich połączenia, w którym chwile podniecenia i napięcia płynnie przechodzą w okresy spokoju i uczucia. Wzmianka o „sztuce ulicznej i sarkazmie”, „prostym humorze i wysokiej modzie” oraz „narkotykach, seksie i polaroidach” ukazuje obraz związku, który jest zarówno ostry, jak i głęboko osobisty, pełen wspólnych doświadczeń i prywatnych dowcipów.
Użycie przez Miguela metafor, takich jak „stare dusze znajdujące nową religię” i „pływanie w tym grzechu, jakim jest chrzest”, dodaje piosence warstwę duchowej głębi, sugerując, że ich miłość jest formą zbawienia i odnowy. Obrazy „brzoskwiniowego nieba” i „dwóch zagubionych aniołów” dodatkowo podkreślają eteryczny i przemieniający charakter ich połączenia. Ostatecznie „Kawa” to celebracja miłości we wszystkich jej formach, od przyziemnej po wzniosłą, uchwycona piękno wspólnych chwil i komfort bycia naprawdę widzianym i rozumianym przez drugą osobę.