„Amour Plastique” zespołu Videoclub to piosenka, która zagłębia się w intensywną, a czasem przytłaczającą naturę miłości i pożądania. Francuski duet, w skład którego wchodzą Adèle Castillon i Matthieu Reynaud, znany jest ze swojego marzycielskiego synth-popowego brzmienia, które często porusza tematy młodości, miłości i nostalgii. Tytuł „Amour Plastique” oznacza „Plastikowa miłość”, co sugeruje miłość, która może wydawać się piękna, ale potencjalnie brakuje jej głębi i autentyczności.
Teksty malują obraz osoby całkowicie urzeczonej i zagubionej w oczach ukochanej osoby, tonącej w falach jej spojrzenia. Te obrazy sugerują głębokie połączenie i zauroczenie graniczące z obsesją. Powtarzające się odniesienia do zagubienia lub zanurzenia wskazują na poddanie się emocjom, jakie niesie ze sobą miłość, być może aż do zatracenia się. Wzmianka o „ton cœur Roméo” (twoje serce, Romeo) przywołuje na myśl ideę romantycznej i tragicznej miłości, podobnie jak w „Romeo i Julii” Szekspira.
W miarę rozwoju utworu noc jest przedstawiana jako czas bezbronności, kiedy wyłaniają się demony mówiącego, które tęsknią za miłością, która będzie trwać aż do „les róż fanent” (róże więdną), co symbolizuje pragnienie trwałego połączenia, nawet gdy piękno zanika. Teksty oscylują pomiędzy momentami ciemności i światła, a obserwowanie, jak ich kochanek tańczy w nocy, jest chwilą pocieszenia pośród zamieszania. Powtarzające się zdanie „Je raisonne en baisers” (rozumuję pocałunkami) sugeruje, że fizyczne przejawy miłości są dla mówiącego sposobem na nadanie sensu swoim emocjom, jeszcze bardziej podkreślając fizyczną i emocjonalną intensywność ich miłości.
pierwszy raz bardziej hozierskie teksty